Öfke ve Umut (iki zıt kutup duygu, aynı benlikte)

Bazılarımızın kafasının içinde dolaşmak ne iyi olurdu, çünkü bazı merakların bünyemizde yarattığı öfkeyi bastırmak zor olabiliyor, bazı meraklar ise bir o kadar da heyecan verici olabiliyor, bir taraftan üzüyorken bir taraftan da içini umutla doldurabiliyor sanki bu yaşamak duygusu. Her şekilde insanların düşüncelerini okuyabilmek tüm risklere rağmen bunu cesaret edebilenler için güzel bir şey olurdu :)

Birilerine bir şeyler anlattığınızda konuya dair kesin bir duygu teşhisi koyulamıyorsa o kısır döngünün sonunda sorulan yegane soru ' tam olarak ne hissediyorsun' oluyor. Buna cevap verebilsek zaten o karmaşaya hiç girmezdik ki veya bunu dert etmezdik veya birine anlatmaya değer bulmazdık. Verdiğimiz cevaplar da hep muğlak, hep belirsiz, hep çok çerçeveli, çok geniş, ucu açık, yuvarlak, açık kapılı, özetle asla net değil. Yani kendimize sıraladığımız, kendimizi kandırdığımız , tamamen rahatlama amacıyla söylenmiş, özensiz, altı boş ve yüzeysel cümleler bütünü. Bir karşılığı da o yüzden gelmiyor zaten. Çünkü kendi içinde netleştiremediğin hiç bir duygu, hiç bir karar ve hiç bir kişi sana gelmiyor.

İletişimi tüm şeffaflığıyla bize sunan , egosunu sizden önde tutmayan ve açık yüreklilikle bunu yapabilen insanlarla rastlaşmak dileğiyle... Ebruli.