BAYRAM ÖNCESİ...

Uzun zamandır yazmıyordum. Özlemişim.

Yarın bayram, Ananemle buluşuyoruz. İçim çok ısınıyor bunu düşündükçe. Çok heyecanlıyım. Onun için süslenip bayramlıklarımı giyeceğim. Onun bulunduğu şehrin havasını solumak bile iyi gelecek bana.

Hiç aklımdan çıkmıyorsun. Hayatın her akışında. gülmelerde. hüzünlerde, deprem bölgesine gittiğimde ve döndüğümde hissettiklerimde, çünkü seni düşünmek çekilen ve hissedilen bütün acılarda direnmemi ve büyümemi sağlıyor.

Bu aralar çok karmaşığım ama . Ne hissettiğim belli değil, öyle siyah beyaz değil resmen griyim bu aralar Anane, enteresan bir aydınlanma geliyor bazen hiç ben ben gibi değilim :)

Ülkede çok büyük bir deprem oldu Anane, gittim oraya ve kendime gelemedim. Hatta biliyor musun Serdar abimlerle, Saliha Teyzemle gittim. döndükten sonra teyzemle başka şeyler konuşsak yaşasak bile, susan tarafımızdan bakışan bir gözümüz var orayla ilgili, o hissiyat o acı hep bizimle kalacak belli ki onu aşamayacağız sanırım. Aşmayalım da ama zaten bizim gördüklerimizle zor dayandığımız şeyleri insanlar bizzat yaşadı , Arkamızı dönüp hayat akışında normale dönmek bize yakışmaz.

Bunların çok çok dışında aslında çok keyifli uyandım bu sabah. İçimde inanılmaz bir güzellik ve heyecan var. Böyle denize karşı gözlerimi kapatıp saatlerce müzik dinleyip ruh hastası gibi gülümsemek istiyorum. Gün hiç bitmesin istiyorum. Güneş hepimizin içini ısıtsın istiyorum. Gönlümüzde yeri net olanlarla sürsün hayat, bizi belirsizlikte bırakan insanlar ise ışık hızıyla gönlümde erisin ve çıksın hayatımızdan, Bugünün duası olsun .

İçimde sebepsizce heyecandan yerinde duramamayı her koşulda başarabilen o güzel kız çocuğuna armağan ediyorum bugünü. Seni çok seviyorum ruhumun Ebrulisi, hiç ölme sen. Hiç kimseye de bunun için izin verme. :)